ترکیب مقاومت ها در فیزیک به معنای اتصال یا ادغام دو یا چند مقاومت در یک مدار برای افزایش یا کاهش مقاومت کل مدار است. در فیزیک، مقاومت به عنوان ویژگی مواد و سیستم های الکتریکی تعریف می شود و نشان دهنده میزان مقاومتی است که یک شیء برای جریان الکتریکی ارائه می دهد.
ترکیب مقاومت ها معمولاً برای دو هدف اساسی استفاده می شود: اول، برای کاهش مقاومت کل مدار و افزایش جریان الکتریکی و دوم، برای افزایش مقاومت کل مدار و کاهش جریان الکتریکی.
وقتی دو یا چند مقاومت به صورت متوالی (سر به سر) در یک مدار قرار می گیرند، مقاومت کل مدار برابر با جمع مقاومت های تکیه می شود. به عنوان مثال، اگر دو مقاومت با مقادیر R1 و R2 در مدار قرار گیرند، مقاومت کل مدار برابر با R1 + R2 خواهد بود.
در صورتی که دو یا چند مقاومت به صورت موازی (ایمنی) در یک مدار قرار گیرند، مقاومت کل مدار برابر با معکوس جمع معکوس مقاومت های تکیه می شود. به عنوان مثال، اگر دو مقاومت با مقادیر R1 و R2 به صورت موازی در مدار قرار گیرند، مقاومت کل مدار برابر با 1 / (1/R1 + 1/R2) خواهد بود.
استفاده از ترکیب مقاومت ها در فیزیک به ما امکان می دهد تا مقاومت کل مدار را به دلخواه تغییر دهیم و بر اساس نیازهای مورد نظر جریان الکتریکی را تنظیم کنیم. این به ما امکان می دهد تا در طراحی و ساخت مدارهای الکتریکی و الکترونیکی ازین ترکیبات بهره ببریم و به بهبود عملکرد و کارایی مدارها دست یابیم.
