تفاوت افلاس و ورشکستگی چیست؟
افلاس و ورشکستگی دو مفهوم متفاوت هستند. افلاس به عدم کفایت مالی شخص برای پرداخت بدهی‌هایش گفته می‌شود و در فقه به صفت اصلی مفلس که همانا عدم کفایت مالی شخص برای پرداخت بدهی‌هایش است، می‌گویند. در قانون تجارت ایران به‌جای واژه افلاس، از عبارت ورشکستگی استفاده می‌شود. در صورت افلاس، ممکن است دین‌های شخص سقوط کند.
ورشکستگی به تقصیر، ورشکستگی غیر عمدی می‌باشد که از بی مبالاتی در امور تجاری ناشی می‌شود. در قانون تجارت، مواردی برای تشخیص ورشکستگی به تقصیر بیان شده است. این موارد عبارتند از: در صورتی که مشخص شود مخارج شخصی و خانه مشارالیه در روزهای معمول و عادی در مقایسه با عایدی وی زیادتر بوده است. ورشکستگی به تقلب که از سوء نیت ناشی می‌شود، در ماده 549 قانون تجارت پرداخته شده است.
بنابراین، تفاوت اصلی بین افلاس و ورشکستگی این است که افلاس به عدم کفایت مالی شخص برای پرداخت بدهی‌هایش اشاره دارد، در حالی که ورشکستگی به تقصیر، ورشکستگی غیر عمدی می‌باشد که از بی مبالاتی در امور تجاری ناشی می‌شود. در قانون تجارت ایران، به‌جای واژه افلاس، از عبارت ورشکستگی استفاده می‌شود. در صورت افلاس، ممکن است دین‌های شخص سقوط کند. در حالی که در ورشکستگی، شخص به دلیل بی مبالاتی در امور تجاری ناتوان از پرداخت وجوهی است که برعهده اوست.
در کل، افلاس و ورشکستگی دو مفهوم متفاوت هستند که هر کدام دارای ویژگی و معیارهای خود هستند و در قوانین و مقررات مختلف به صورت جداگانه تعریف شده‌اند.
