در دسته‌بندی استارتاپ‌ها، مدل سه‌گانه به عنوان یک روش معمول برای توصیف و تحلیل این شرکت‌ها استفاده می‌شود. این مدل شامل سه بخش اصلی است که عبارتند از:
۱. محصول: این بخش شامل محصول یا خدماتی است که استارتاپ ارائه می‌دهد. در این بخش، مهمترین عوامل شامل نوآوری، کیفیت، قابلیت استفاده، قابلیت توسعه و قابلیت انطباق با نیازهای بازار است.
۲. بازار: این بخش شامل بازارهای هدف استارتاپ است. در این بخش، مهمترین عوامل شامل اندازه بازار، رقبا، روند رشد بازار و نیازهای مشتریان است.
۳. تیم: این بخش شامل اعضای تیم استارتاپ است. در این بخش، مهمترین عوامل شامل تجربه، تخصص، تعهد و هماهنگی تیم است.
با استفاده از این مدل، می‌توان بهترین راهکارها برای بهبود عملکرد استارتاپ پیدا کرد و بهترین تصمیمات را در مورد سرمایه‌گذاری و توسعه کسب و کار اتخاذ کرد.
مزایا و معایب مدل سه‌گانه در دسته بندی استارت آپ ها
مدل سه‌گانه یا Triple Bottom Line Model در دسته بندی استارت آپ ها مزایا و معایبی دارد. این مدل به سه عامل مهم و برجسته در عملکرد شرکت ها توجه می کند؛ عملکرد مالی، عملکرد اجتماعی و عملکرد زیست محیطی. در ادامه برخی از مزایا و معایب این مدل را بررسی می کنیم.
مزایا:
1- پایداری مالی: با توجه به اینکه شرکت ها در این مدل به عملکرد مالی، اجتماعی و زیست محیطی خود توجه می کنند، این باعث می شود که شرکت ها برای رسیدن به پایداری مالی، برنامه هایی را به صورت کامل تدوین کنند و تمرکز خود را بر روی توسعه مالی دراز مدت قرار دهند.
2- پاسخگویی به نیازهای مشتریان: در این مدل، مشتریان برای انتخاب شرکت ها به دنبال شرکت هایی هستند که به نیازهای اجتماعی و زیست محیطی نیز توجه داشته باشند. در نتیجه، شرکت ها برای جذب مشتریان و پاسخگویی به نیازهای آنها، باید به این موارد نیز توجه کنند.
3- تعهد به اجتماع: با توجه به اینکه شرکت ها در این مدل باید به عملکرد اجتماعی خود نیز توجه داشته باشند، این باعث می شود که شرکت ها به تعهد به جامعه و ارائه خدماتی که به آنها نیاز دارند، توجه کنند.
معایب:
1- پیچیدگی: این مدل به دلیل گستردگی و پیچیدگی، ممکن است برای استارت آپ ها سخت باشد. چرا که آنها باید به عملکرد مالی، اجتماعی و زیست محیطی خود نیز توجه داشته باشند.
2- زمان بر: این مدل ممکن است زمان بر باشد. چرا که شرکت ها باید برای رسیدن به پایداری مالی، به عملکرد اجتماعی و زیست محیطی خود نیز توجه داشته باشند. این باعث می شود که شرکت ها برای رسیدن به این اهداف، باید برنامه هایی را برای مدت طولانی تری تدوین کنند.
3- سرمایه گذاری: به دلیل اینکه شرکت ها در این مدل باید به عملکرد مالی، اجتماعی و زیست محیطی خود نیز توجه داشته باشند، ممکن است سرمایه گذاری برای آنها سخت باشد. چرا که برای رسیدن به این هدف ها، باید سرمایه گذاری های بزرگی صورت بگیرد.
