کشش سطحی در فیزیک
کشش سطحی یک پدیده فیزیکی است که در آن نیروی کشش بین ذرات یک سطح مایع و سطح اجسام جامد یا دیگر سطوح مایع وجود دارد. این نیرو از طریق تعاملات بین ذرات مولکولی ایجاد می‌شود و باعث شکل‌گیری پدیده‌هایی نظیر خیزان، آب‌ریزی، تراوش و تنگناهای مایع می‌شود.
کشش سطحی در واقع نتیجهٔ تعاملات بین نیروهای انتشاری و کششی است. نیروی انتشاری ناشی از نیروی کشش بین ذرات مایع است و به عنوان نتیجهٔ تعاملات الکترواستاتیکی بین مولکول‌ها به وجود می‌آید. این نیرو باعث جمع شدن سطح مایع می‌شود و سطح مایع به صورت یک لایهٔ نازک بر روی سطح جامد قرار می‌گیرد. این نیرو با فشردن سطح مایع به حداقل رسیده و توازن با نیروی کششی بین مولکول‌های سطح مایع و سطح جامد برقرار می‌شود.
کشش سطحی با توجه به خاصیت‌های سطح مایع و سطح جامد متفاوت است. برای مثال، اگر سطح جامد هیدروفیلی باشد و سطح مایع همچنین هیدروفیلی باشد، کشش سطحی باعث می‌شود سطح مایع به صورت یک لایهٔ نازک و یکنواخت روی سطح جامد قرار بگیرد. اما اگر سطح جامد هیدروفوبی باشد و سطح مایع همچنین هیدروفوبی باشد، کشش سطحی باعث می‌شود سطح مایع به صورت قطرات کوچک روی سطح جامد قرار بگیرد. این تفاوت در خواص سطح مایع و سطح جامد باعث تشکیل آب‌ریزی و خیزان مایع می‌شود.
کشش سطحی همچنین در فرایندهای تراوش و تنگناهای مایع نقش مهمی دارد. در فرایند تراوش، کشش سطحی باعث می‌شود مایع از یک سطح با توانایی نفوذ مناسب به سطحی با کمترین توانایی نفوذ عبور کند. این پدیده در کشاورزی به خصوص در فرایند آبیاری و تأمین آب برای گیاهان بسیار مهم است. همچنین، در تنگناهای مایع، کشش سطحی باعث می‌شود مایع در مقایسه با مایعات دیگر سخت‌تر نفوذ کند. این مفهوم در طراحی فیلترها، غشاها و دیگر سیستم‌های تصفیه مایعات استفاده می‌شود.
در کل، کشش سطحی پدیده‌ای مهم در فیزیک است که در مختلف زمینه‌ها و برنامه‌های کاربردی از جمله کشاورزی، صنایع غذایی، طراحی سیستم‌های تصفیه و غیره اثرات مهمی دارد. درک و بررسی این پدیده می‌تواند به بهبود فناوری‌ها و پیشرفت در این زمینه‌ها کمک کند.
